วันอังคารที่ 9 พฤศจิกายน 2553
กลุ่มที่ 1
ภาษา กิริยาที่แสดงออกมาแล้วสามารถทำความเข้าใจ
ข้อดี
เพื่อนในห้องได้พูดประเมินว่า ในกลุ่มนี้ที่รายงานมา เพื่อนได้มีการนำเอานิทานมาทำเป็นสื่อ มีการอธิบายเนื้อเรื่องได้เข้าใจ และเพื่อนมีความคิดที่แตกต่างออกไป ในกลุ่มมีความสามัคคี มีการแบ่งหน้าที่กันทำ
อาจารย์จ๋า ได้พูดว่าการทำงานของกลุ่มนี้มีการนำเอาอิเล็กทรอนิกส์มาดัดแปลง มาใช้ในการทำสื่อ
ข้อแนะนำ ว่าเพื่อนน่าจะทำตัวหนังสือที่มันดูใหญ่กว่านี้นิดนึง และพื้นสีผิดน่าจะทำสีให้มันดูเด่นชัดเท่ากัน และมีการใช้อักษร ร,ล ให้ดีกว่านี้
กลุ่มที่ 2
ภาษาที่ใช้ในการสือ่สารของมนุษย์สามารถแบ่งออกได้เป็น 2 ประเภท คือ วัจนภาษา กับ อวัจนภาษา
วัจนภาษาหมายถึง การสื่อสารในระบบคำและประโยค โดยผ่านการฟัง พูด อ่าน เขียน โดยมีคำเป็นตัวสื่อความหมาย
อวัจนภาษา หมายถึง การสื่อสารโดยไม่ใช้การฟัง การพูด การอ่านตามตัวหนังสือ และการเขียนเป็นตัวหนังสือ หรือหมายถึงการสื่อสารโดยไม่ใช้ระบบคำและประโยค
ข้อดี
เพื่อนในห้อง ได้พูดถึงกลุ่มนี้ว่า มีการนำเสนอที่ดูแปลกตาดี ทันสมัย มีการนำเอาวีดีโอ มาประยุกต์ใช้กับเทคโนโลยี และนำเสนอสือออกมาได้สวยงาม ใส่เนื้อหาที่เข้าใจได้ง่าย และในกลุ่มนี้ได้มีการเตรียมการมาเป็นอย่างดี
ปรับปรุง สิ่งที่ควรปรับปรุงก็คือ การเล่นวีดีโอควรที่จะช้านิดนึง เพราะเล่นไปไวมากจนเพื่อนอ่านไม่ทัน แล้วการนำเสนอ ก็ควรที่จะเลือกเอาไปเลยว่าจะ นำเสนอเป็นวีดีโอ หรือจะบรรยาย ให้เอาอย่างใดอย่างหนึ่ง
กลุ่มที่ 3
ในกลุ่มนี้มีข้อผิดพลาด เนื่องจากหาเนื้อหามาไม่ได้สอดคล้องกับหัวข้อที่ได้รับซักเท่าไหร่
อาจารย์จ๋าได้พูดถึงกลุ่มนี้ว่า ถ้าเราไปเอาเนื้อหามาจากที่ไหนก็แล้วแต่ เราก็ควรที่จะมีการอ้างอิงแหล่งที่มา ว่ามาจากไหน และการใช้ลูกเล่น ก็ควรที่จะเน้นไปในทิศทางเดียวกัน และอาจารย์ได้อธิบายถึงความสำคัญของภาษา ไว้ว่า ภาษาให้ประโยชน์แก่เรา และมีประโยชน์อย่างไรนั้นจากที่นำเสนอนั้นเหมือนกับความหมายหน้าที่ของภาษามากกว่า ฉะนั้นภาษาช่วยให้คนที่ใช้ภาษาทำให้คนเป็นอันหนึ่งอันเดียว เนื้อหามันเฉไปนิด แถมเอาเนื้อหามาเหมือนคล้ายๆของเพื่อน ครูต้องการให้เราจับประเด็นให้ได้ ถ้าเราจับประเด็นได้ เราก็จะเข้าใจในเนื้อหาได้
กลุ่มที่ 4
ได้อธิบายถึง ลักษณะของภาษา
ข้อดี
เนื้อหามีรายละเอียดมาก มีการนำเสนอในรูปแบบที่ดูเรียบๆ สบายตา เป็นระเบียบและยังมีการอ้างอิงแหล่งที่มา
ข้อแนะนำ
รูปแบบที่นำมาเสนอมานั้นยังไม่ค่อยมีความน่าสนใจเท่าไหร่ ไม่มีสิ่งที่ดูแปลกใหม่
อาจารย์จ๋าได้พูดถึงกลุ่มนี้ว่า การทำงานของในแต่ละกลุ่มนี้มีการแบ่งการทำงานกันอยู่แล้ว จะต้องมีการเอามารวมกัน เราคงไม่หวังว่ามีการทำ พาวเวอร์พอยท์ ไม่จำเป็นที่จะต้องมีการลิ้งงานมาอ่านเหมือนของกลุ่มอื่น แต่เราต้องมีโทนเสียงแล้วสรุป ไม่ควรที่จะอ่านอยู่แต่หน้าจอ แทนที่จะยืนออกันอยู่ เราควรจะจัดให้รู้ถึงหน้าที่ของแต่ละบุคคล ณ ตอนนี้ก็เอาแค่ประเดนที่สำคัญไปก่อน ควรจะมีการทำความเข้าใจกันมาก่อน แล้วค่อยนำมาพูดให้เพื่อนฟัง และแล้ววันนี้ก็เข้ามาเรียนทันซะงั้น ดูเหมือนว่าวันนี้จะอารมณ์ดี อากาศก็ดี พอเข้ามาในห้องเรียน เห็นเพื่อนๆ เฮฮากัน อาจารย์เข้ามาก็ได้ให้แต่ละกลุ่มออกมาพูด และวันนี้สรุปได้ว่า ความหมายสำคัญ ความมีตัวตนของภาษา ถ้าเราพูดถึงภาษาของเด็ก เราจะทำอย่างไรให้เรามีประสบการณ์ของภาษา เราจะไปจัดประสบการณ์อย่างไร ก่อนที่จะไปทำอะไรเราก็ควรที่จะรู้ความหมายของมันก่อน และยังให้แบ่งกลุ่มเป็น 6 กลุ่ม
กลุ่มที่ 1 ได้รับการโฆษณา
กลุ่มที่ 2 ได้ประชาสัมพันธ์
กลุ่มที่ 3 ได้ประกาศ
กลุ่มที่ 4 ได้ของรักของหวง
กลุ่มที่ 5 ได้เล่าประสบการณ์
กลุ่มที่ 6 ได้เล่าเรื่องจากภาพ
ให้คิดกันสดๆในห้องเลย โดยให้รวมความคิดกัน และกลุ่มไหนจะออกมาก่อนก็ได้
กลุ่มที่จะออกมานั้นเป็นกลุ่มที่ 3 กลุ่มนี้ได้ประกาศ เพื่อนได้ออกมาประกาศเรื่องอากาศ ในส่วนอาวไทย จะมีเคลื่อนสูง เรือเล็กไม่ควรออกจากฝั่ง
ประกาศเพื่อ เตือน มีการให้ภาษาเพื่อใช้ในการสื่อสาร มีทั้งความหมายว่าเป็นเครื่องมือในการสื่อสารในการประกาศมีองค์ประกอบของภาษา เพราะฉะนั้นเด็กได้มีการออกมาประกาศ หาควรจัดมีการจัดกิจกรรม การประกาศคือการตืนหรือข่าว
กลุ่มที่ 1 ได้ออกมาพูดในเรื่องการโฆษณา ยาหม่อง
อาจารย์ได้ให้ความเห็นว่า อาจารย์อยากเห็นการโฆษณาที่มันดูมีชีวิตชีวามากกว่านี้ อย่างที่เราเคยเห็นจากโทรทัศน์นั้นของเค้ายังมีการเชิญชวน ทำให้เราอย่ากที่จะลองใช้ การโฆษณานั้นจะต่างจากการประกาศ ต่างกันตรงที่การโฆษณาเป็นการเชิญชวนให้คนมาสนใจ
กลุ่มที่ 4 ได้ออกมาพูดถึงของรักของหวง
เรื่องบริจาคสิ่งของเพื่อช่วยผู้ประสบภัย
อาจารย์ได้ให้ความเห็นว่า จากการประชาสัมพันธ์จะต้องเป็นการบอกข่าวต้องมีรายระเอียดมากกว่าข่าว
กลุ่มที่ 6 ได้ออกมาพูดในเรื่องการเล่าเรื่องจากภาพ
เป็นการนำภาษามาให้กับภาพ เพื่อให้เด็กมีประสบการณ์ และการเล่าในแต่ละครั้งเด็กก็จะได้รู้ไม่เหมือนกัน การรับรู้ของแต่ละคนแตกต่างกัน ได้มากได้น้อยอยู่ที่ตัวเด็ก
การบ้าน ในสัปดาห์หน้ามีงานมอบหมายให้ไปหาเด็ก อายุ 4 ขวบขึ้นไปแล้วให้เด็กสมมุติในสถานการต่างๆที่ได้กำหนดไว้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น