วันจันทร์ที่ 21 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

บันทึกการเข้าเรียนครั้งที่ 3

วันอังคารที่ 16 พฤศจิกายน 2553

วันนี้เข้ามาเลย ฮามากเลย ไม่ได้เตรียมความพร้อมอะไรมาก เข้ามาในห้องเรียนโอ้เสียงดังมาก ดิฉันก็พูดได้เลยว่าวันนี้งานไม่เรียบร้อยแล้วยังต้องเอามาเสนออาจารย์อีก ไม่เป็นไร ใจสู้เสียอย่าง พออาจารย์เข้ามา ทุกคนก็เริ่มเงียบ ตื่นเต้นๆ อาจารย์ก็พูดถึงเรื่องงาน วันนี้อาจารย์บอกให้เอา URL ใส่ในบล็อกด้วย เพราะถ้าเราค้างไว้นานก็จะเป็นดินพอกหางหมู ในการนำเสนอนั้นเราต้องบอกประวิติน้องให้ระเอียด อายุของน้องจะบอกถึงการใช้ภาษา
วันนี้คือการพูด จริงๆแล้วถ้าเราจัดประสบการณ์ให้เด็กพูดบ่อยๆเมื่อเด็กมีประสบการณ์เด็กก็จะริเริ่มไม่ต่างจากศิลปะ เพราะฉะนั้นเด็กใช้ภาษามาตั้งแต่เกิด แต่การพูดมันจะมีโอกาสให้เด็กได้สื่อสาร จึงต้องมีการจัดกิจกรรม ณ วันนี้เด็ก 6 คน คือตัวอย่างวันนี้เราอยากให้งานดูดี จึงมีการเขียนสคิป ภาษานอกจากสื่อสารแล้วยังช่วยในการเกิดการคิด แล้วภาษายังทำให้เกิดการใฝ่รู้ เด็ก 6 คนจึงเป็นตัวอย่าง แต่คุณภาพงานที่เราไปจัดให้ผลที่ได้จึงไม่เท่ากัน
ยกตัวอย่าง ข่าว ว่าข่าวที่เราไปจอมานั้นไม่ต้องเอามาจากหนังสือพิมพ์ก็ได้ มันดูแล้วไม่เป็นธรรมชาติ อาจจะเอามาจากสิ่งที่เด็กเห็นมา หรือที่เด็กได้ยินมานั้นก็เป็นข่าวได้แล้ว
ของรักของหวง เราจะบอกถึงอะไร อย่างพี่เพื่อนได้เอามายกนั้นคือ น้องเน่า เป็นการบอกว่านี่เป็นสิ่งของที่ขาดไม่ได้ เอาติดตัวไว้ตลอดเวลา และอย่างของกลุ่มดิฉัน กว่าจะได้มานั้นยากมาก เราไม่ได้เขียนสคิปให้น้องแต่เราให้น้องดูภาพแล้วให้น้องเล่าออกมาเองตามความคิดของน้อง เล่ากันหลายรอบมาก
อาจารย์จ๋าได้พูดไว้อีกว่า อย่างนึงคือน้องไม่กล้าที่จะพูดด้วย น้องก็เลยไม่เข้าใจที่เราต้องการที่จะสื่อ อย่างแรกเลย เราควรที่จะทำความเข้าใจกันก่อน มีการพูดเล่นพูดคุยกับน้องเค้าเสียก่อน สังเกตจากการสอนน้อง เปิดโอกาสให้น้องแสดงความคิดเห็นและดูซิว่าน้องกล้าที่จะแสดงออกหรือเปล่า คือสรปุได้ว่า การที่เราไปจะพูดคุยกับเด็ก เราก็ต้องมีแบรกกราวที่จะพูดกันเสียก่อน เพราะฉะนั้นให้ทุกคนไปสะท้อนงานชิ้นนี้มา ว่าทำแล้วได้ประโยชน์ยังไง แล้วจะนำมาใช้ในวิชาชีพของเรายังไง นำมาใช้ในการจัดการเรียนการสอน และอาจารย์ยังพูดอีกว่า เป็นการพูดเพื่อสะท้อนความคิดเพื่อในการเรียนรู้ต่อไป
อาจารย์ได้ให้แต่ละคนนึกถึงสิ่งของ อะไรก็ได้ แล้วเขียนลงไปในกระดาษโดยไม่ใช้เพื่อนรู้
ปลา โน๊ตบุค
เป็นสิ่งไม่มีชีวิต ไม่มีชีวิต
ลักษณะเด่น มีหน้าจอ
ลักษณะเด่นอันที่ สอง อาจจะเป็นรูปทรง ลักษณะ หรือพฤติกรรม ที่ฟังดูกระทัดรัด
เป็นวิธีที่สามารถนำมาสอนเด็กได้ อาจารย์ได้ให้ดูตัวอย่างของรุ่นพี่
ฉันตั้งชื่อมันว่า นีนี่ นีนี่เป็นสิ่งไม่มีชีวิต นีนี่ คืออะไร
เพื่อน ตอบว่า ตุ๊กตา นีนี่ คือ ตุ๊กตา
ฉันตอบว่า ไม่ใช่ นีนี่ ไม่ใช่ตุ๊กตา
เพื่อให้เด็กได้จดจำคำ โดยที่ไม่ต้องสะกดเป็นการใช้แทนความหมาย เป็นการใช้คำซ้ำถ้าเอามาพูดกับเด็ก เด็กก็จะได้คำซ้ำๆพอ ในขณะที่พังก็จะได้เรียนรู้ไปด้วย
ในวันนี้ก็ได้เรียนรู้ถึงวิธีการทำสื่อไปสอนเด็ก อาจจะดูไม่ค่อยเข้าใจซักเท่าไหร่ แต่ถ้าค่อยๆได้ทำไปก็คงจะเข้าใจมากกว่านี้

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น